জাগাৰাত কলম্বাছ

মই, খৰ্কাবাহাদুৰ , জুলিয়ান, প্ৰনবজ্যোতি, অৰুন ছৌধুৰী আৰু বাকী দুটা কোন আছিলো পাহৰিলো ৷ নলবাৰীলৈ গৈ আছো, উদ্দেশ্য দেবজিতৰ বায়েকৰ বিয়া ৷ পালোগৈ নলবাৰী ৷ তাৰ পৰা দেবজিতে বুজাই দিয়াৰ দৰেই জাগাৰালৈ বুলি আকৌ কেন্টাৰত উঠিলো  ৷ সময়ত জাগাৰা পালোগৈ ৷
 

কেন্টাৰৰ পৰা নামিয়ে জুলিয়ানে দোকান এখনত সুধিলোগৈ দেবজিতৰ গাওঁখনৰ ঠিকনা ৷ গাওঁখনৰ নাম পাহৰিলো এতিয়া (১৯৯০ চনৰ কথা) ৷ তথাপিও মনলৈ আহিছে এটা নাম — নপ্তিপাৰা ৷ নহ’বও পাৰে কিন্তু ! ঠিকনা বুজিলৈ জুলিয়ানে দেখুৱালে পথাৰ এখনৰ ফালে, ‘‘ব’ল এইফালে যাব লাগিব ৷’’

পথাৰৰ মাজে মাজে আধা ঘন্টামান খোজ কাঢ়িলো ৷ চাৰিওফালে ঘোপমৰা অন্ধকাৰ ৷ আমাৰ বাহিৰে সেই বাটটোত আৰু কোনো নাই ৷  হঠাতে জুলিয়ান বহি দিলে আলিবাটৰ ওপৰত ৷ আমি আচৰিত ৷
জুলিয়ানে ক’লে,‘‘বৰ বিপদ হ’ল ৷ মানে তহতৰ কোনোবাই পূব কোনফালে হয় জানিবি নেকি ?’’
আমি সুধিলো,‘‘কিয় লাগে তোক পূব কোনফালে ?’’
জুলিয়ানে উত্তৰ দিলে,‘‘মানে দোকানখনত মোক পথাৰৰ মাজৰ এই চাৰিআলিটো পোৱাৰ পাছত পূবলৈ যাবলৈ কৈছিল ৷ এতিয়া পূব নাজানিলে কোন ফালে যাবি ?’’
এক গোৰ মাৰি দিব মন গ’ল জুলিয়ানক,‘‘সদায় বিপদত পেলায় এই গৰুটোৱে !’’

খৰ্কাই মাত লগালে,‘‘ঘুৰি গৈ সুধিবৰ দৰকাৰ নাই ৷ ব’ল ব’ল আগুৱাই গৈ থাকো ৷ হাজাৰ হ’লেও  আমি বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰ ৷ কল’ম্বাছে তৰা চাই চায়ে দেশ বিদেশ ঘুৰি ফুৰিছিল ৷ আমিও নপ্তিপাৰা উলিয়াব পাৰিম ব’ল ৷’’

কোনে বুজাব এই কেইটাক যে কল’ম্বাছে তৰা চাই চাই ভাৰতলৈ বুলি আহি আমেৰিকা পাইছিলগৈ!

উৎস : divineancestry.com

কিন্তু উপায় নাই এতিয়া ৷
আকাশলৈ চাবলৈ ধৰিলো আমি  সাতজন কল’ম্বাছে ৷
সেই নিশা আমি নভোমন্ডলত কিমানযে তৰা দেখিলো!!!
ধ্ৰুব তৰা তিনি-চাৰিটামান ওলাইছিল ৷ জুলিয়ানে যদি সোফালে দেখা পায়, মই বাওঁফালে দেখা পাওঁ ৷
ধ্ৰুব তৰাকেইটাৰ ওপৰত লম্বন পদ্ধতি (Parallex Method) প্ৰয়োগ কৰি জুলিয়ান আৰু খৰ্কাই সেই নিশা পূব দিশটো চাৰিটা দিশত উলিয়াই দিছিল  ৷

…………..
এবাৰ বেঞ্জামিন কামানৰ ফটোগ্ৰাফীত থকা তৰাবোৰ দেখি কথাটো মনত পৰি গৈছিল ৷
মাজতে অৰুনক লগ পাওঁতেও কথাটো ওলাইছিল ৷