১৪ ফেব্ৰুৱাৰী, সোমবাৰ, ২০২৮ চন
শান্তনু
বৰুৱাৰ ঘৰৰ দৃশ্য, বৰুৱাৰ মুখেৰে
-----------------------------------------
‘হেৰা উঠা হে
!’
মই ওঁ, আ জাতীয় শব্দ দুটামান কৰিলো ৷
‘আজিৰ
দিনটোতনো শুই থাকিব লাগে নে ? সোনকালে উঠা ৷ বহুত কাম আছে ৷’
শেষৰ শব্দ
দুটাই মোক ভয় খুৱাই দিলে ৷ কি কাৰনে বহুত কাম ওলালে ?
মনত পেলাবলৈ
যত্ন কৰিলো যোৱাকালি কিবা বজাৰ-চজাৰ কৰিবলৈ দিছিল নেকি ?
নাই কোনোমতেই
মনত নপৰা হ’ল বজাৰ কৰিবলৈ কি দিছিল ৷ মনতে শপত খালো ৫৫ বছৰ হ’ল ৷ আজিৰে পৰা অফিছ আৰু ঘৰ তাৰ
মাজত বজাৰখন ৷ সদায়ে কথা পহৰা হৈছো ৷ বজাৰখিনি জমা দিয়াৰ পাছতহে
বন্ধুৰ লগ ল’ম ৷ নহ’লে সদায় বিপদ ৷
আজি বা কি
আছে ???
মুখত
ব্ৰাছডাল লৈ বাথৰূমৰ পৰা ওলাই আহিলো ৷
দেখিছো এই
এচৰীয়া বুট-মগু তিয়াইছে, কল, আপেল মেলি লৈছে ৷
শৰাই দিব ??
কিহৰ শৰাই ???
মনত পৰিল
যোৱা দেওবাৰেই বজাৰ কৰোৱাই থৈছিল ৷
চিন্তা কৰিলো
সঁচাকৈ আজি আছে কি ?
যোৱাকালি
বজাৰ কৰিবলৈ দিওঁতেই একো শৰাইৰ কথা কোৱা নাছিল দেখোন ৷
ওচৰতে বহি
আছো ৷
‘হেৰা......’
‘কি হেৰা হেৰা
কৰি আছা ? একো এডাল মনত নাথাকে ! মোৰেই ফুটা কপাল ৷ সেইবোৰ বাদ
দিয়া হে ৷ কামকে অকনমান কৰি দিয়া হে ৷’
‘ইছ বৰ বেয়া
কথা হ’ল ৷ কি আছিল জানো পায় ???
বাদ দিব
লাগিব ৷ হুইস্কি বেছিকৈ খালে হেনো ব্ৰেইনৰ চেলবোৰ বেয়া হৈ যায় ৷ মোক আকৌ মাধবে ৬০ বছৰ পাছতহে বেয়া হয় বুলি কৈছিল ৷ মই সেই কাৰনেহে খাই আছিলো ৷ বাদ দিব লাগিব ৷ এনেয়ে মাধবটো মেডিকেলৰ প্ৰেফেচাৰ হৈছে ৷ একো এটা নাজানে ৷’
আপেল এটা
হাততলৈ এওঁক সুধিলো,‘হেৰা আজি কিহৰ শৰাই.....’
‘এতিয়াই
আপেলটো থোৱা ৷ তোমাৰ একো ঠিক নাই ৷ কথা কৈ কৈ আপেলত কামৰ মাৰি দিবা ৷’
আপলেটো থৈ
আকৌ সুধিলো,‘মানে মই পাহৰিলো নহয় আজি....’
‘ভেলেন্টাইন
ডে আজি ৷’
‘কি ????? পাগল হ’লা নেকি হে ? ভেলেন্টাইন ডে বুলি শৰাই দিবা ??’
‘নিদিম কিয় ?? বিয়াৰ ইমান বছৰ হ’ল আজিলৈকে ভেলেন্টাইন ডে বুলি
কিবা এটা দিলা নে ? বাদ দিয়া হে ভেলেন্টাইন ডে ৷ যোৱাকালি কিছ জে, তাৰ আগ দিনা হাগ ডে আৰু কিমান কি কি ডে পাৰ হৈ গ’ল ৷ দিলা নে কিবা এটা ??? মই আজি ভেলেন্টাইন ডেত শৰাই দিমেই ৷’
এওঁ যি
মূৰ্তি ধৰিলে মই ভয়ে খালো ৷
‘হেৰা নামঘৰলৈ
গৈ নামঘৰীয়াক কি বুলি ক’বা ?? মই তোমাক যোৱাকালি চুমা নাখালো কাৰনে শৰাই দিবলৈ আহিছা ? এটা কথা কিন্তু মই বস্তুখিনিৰ
সৈতে তোমাক নামঘৰত নমাইহে দিম দেই ৷ মই নিজেই ভিতৰলৈ যাব নোৱাৰো ৷’
‘হেৰা লাজ নাই
তোমাৰ ?? আজি এই ভেলেন্টাইন ডেত এনে কথা কৈছা ? যাবই লাগিব ৷
আৰু শুনা খা
খবৰ ৰাখিছা নে নাই ৷ ছোৱালী কলেজলৈ যায় ৷ তোমাৰ কিবা খবৰ আছে জানো ? আজি কালি ইন্টাৰনেটৰ ৰিছাৰ্জৰ
কাৰনেও পইছা নিবিচাৰে ৷ মইহে জানো মই কিমান চিন্তাত আছো ৷ তাতে আজি
ভেলেন্টাইন ডে !! ছোৱালীজনী ভালে-ভালে ঘৰলৈ আহক ৷ মোৰ কিমান চিন্তা .....’
এই বুলি কৈ
এওঁ উচুপিবলৈ ধৰিলে ৷
চেহ্ এইবাৰু
ক’বলৈ নাপালো হেপ্পী ভেলেন্টাইন ডে
শান্তনু বৰুৱাৰ ঘৰৰ দৃশ্য, বৰুৱাৰ মুখেৰে
-----------------------------------------
‘হেৰা উঠা হে !’
মই ওঁ, আ জাতীয় শব্দ দুটামান কৰিলো ৷
‘আজিৰ দিনটোতনো শুই থাকিব লাগে নে ? সোনকালে উঠা ৷ বহুত কাম আছে ৷’
শেষৰ শব্দ দুটাই মোক ভয় খুৱাই দিলে ৷ কি কাৰনে বহুত কাম ওলালে ?
মনত পেলাবলৈ যত্ন কৰিলো যোৱাকালি কিবা বজাৰ-চজাৰ কৰিবলৈ দিছিল নেকি ?
নাই কোনোমতেই মনত নপৰা হ’ল বজাৰ কৰিবলৈ কি দিছিল ৷ মনতে শপত খালো ৫৫ বছৰ হ’ল ৷ আজিৰে পৰা অফিছ আৰু ঘৰ তাৰ মাজত বজাৰখন ৷ সদায়ে কথা পহৰা হৈছো ৷ বজাৰখিনি জমা দিয়াৰ পাছতহে বন্ধুৰ লগ ল’ম ৷ নহ’লে সদায় বিপদ ৷
আজি বা কি আছে ???
মুখত ব্ৰাছডাল লৈ বাথৰূমৰ পৰা ওলাই আহিলো ৷
দেখিছো এই এচৰীয়া বুট-মগু তিয়াইছে, কল, আপেল মেলি লৈছে ৷
শৰাই দিব ??
কিহৰ শৰাই ???
মনত পৰিল যোৱা দেওবাৰেই বজাৰ কৰোৱাই থৈছিল ৷
চিন্তা কৰিলো সঁচাকৈ আজি আছে কি ?
যোৱাকালি বজাৰ কৰিবলৈ দিওঁতেই একো শৰাইৰ কথা কোৱা নাছিল দেখোন ৷
ওচৰতে বহি আছো ৷
‘হেৰা......’
‘কি হেৰা হেৰা কৰি আছা ? একো এডাল মনত নাথাকে ! মোৰেই ফুটা কপাল ৷ সেইবোৰ বাদ দিয়া হে ৷ কামকে অকনমান কৰি দিয়া হে ৷’
‘ইছ বৰ বেয়া কথা হ’ল ৷ কি আছিল জানো পায় ???
বাদ দিব লাগিব ৷ হুইস্কি বেছিকৈ খালে হেনো ব্ৰেইনৰ চেলবোৰ বেয়া হৈ যায় ৷ মোক আকৌ মাধবে ৬০ বছৰ পাছতহে বেয়া হয় বুলি কৈছিল ৷ মই সেই কাৰনেহে খাই আছিলো ৷ বাদ দিব লাগিব ৷ এনেয়ে মাধবটো মেডিকেলৰ প্ৰেফেচাৰ হৈছে ৷ একো এটা নাজানে ৷’
আপেল এটা হাততলৈ এওঁক সুধিলো,‘হেৰা আজি কিহৰ শৰাই.....’
‘এতিয়াই আপেলটো থোৱা ৷ তোমাৰ একো ঠিক নাই ৷ কথা কৈ কৈ আপেলত কামৰ মাৰি দিবা ৷’
আপলেটো থৈ আকৌ সুধিলো,‘মানে মই পাহৰিলো নহয় আজি....’
‘ভেলেন্টাইন ডে আজি ৷’
‘কি ????? পাগল হ’লা নেকি হে ? ভেলেন্টাইন ডে বুলি শৰাই দিবা ??’
‘নিদিম কিয় ?? বিয়াৰ ইমান বছৰ হ’ল আজিলৈকে ভেলেন্টাইন ডে বুলি কিবা এটা দিলা নে ? বাদ দিয়া হে ভেলেন্টাইন ডে ৷ যোৱাকালি কিছ জে, তাৰ আগ দিনা হাগ ডে আৰু কিমান কি কি ডে পাৰ হৈ গ’ল ৷ দিলা নে কিবা এটা ??? মই আজি ভেলেন্টাইন ডেত শৰাই দিমেই ৷’
এওঁ যি মূৰ্তি ধৰিলে মই ভয়ে খালো ৷
‘হেৰা নামঘৰলৈ গৈ নামঘৰীয়াক কি বুলি ক’বা ?? মই তোমাক যোৱাকালি চুমা নাখালো কাৰনে শৰাই দিবলৈ আহিছা ? এটা কথা কিন্তু মই বস্তুখিনিৰ সৈতে তোমাক নামঘৰত নমাইহে দিম দেই ৷ মই নিজেই ভিতৰলৈ যাব নোৱাৰো ৷’
‘হেৰা লাজ নাই তোমাৰ ?? আজি এই ভেলেন্টাইন ডেত এনে কথা কৈছা ? যাবই লাগিব ৷
আৰু শুনা খা খবৰ ৰাখিছা নে নাই ৷ ছোৱালী কলেজলৈ যায় ৷ তোমাৰ কিবা খবৰ আছে জানো ? আজি কালি ইন্টাৰনেটৰ ৰিছাৰ্জৰ কাৰনেও পইছা নিবিচাৰে ৷ মইহে জানো মই কিমান চিন্তাত আছো ৷ তাতে আজি ভেলেন্টাইন ডে !! ছোৱালীজনী ভালে-ভালে ঘৰলৈ আহক ৷ মোৰ কিমান চিন্তা .....’
এই বুলি কৈ এওঁ উচুপিবলৈ ধৰিলে ৷
চেহ্ এইবাৰু ক’বলৈ নাপালো হেপ্পী ভেলেন্টাইন ডে
No comments:
Post a Comment