শ্বোলে চিনেমাৰ নাম হেনো বাছন্তী

এবাৰ মই, শ্ৰীমতী আৰু মোৰ ভাই এটা গ’লো প্ৰদীপ চৰকাৰ পৰিচালিত পৰিনীতা ৷
মই বেছ ভাল পালো ৷
চিনেমাখনো ভাল পালো, গান কেইটাও বেছ ভালো ৷
শেষত ছেঈফ আলী খানে দেৱাল ভঙা দেখি বেছ আমোদ পালো ৷
ভাইটোৱে এসোপামান পপকৰ্ণো খুৱালে ৷

চিনেমা চাই উভটি আহোতে মই ক’লো, ‘‘চিনেমাখন মোৰ ভাল লাগিল ৷’’
ভাইটোৱে মাত লগালে, ‘‘মোৰো ভাল লাগিল যদিও মই কথা এটা বুজি নাপালো ৷’’
‘‘কি বুজি নাপালি ?’’
সি কওঁ নকওঁককৈ ক’লে, ‘‘পৰিনীতা কোনজনীৰ নাম আছিল ?’’
‘‘মানে ?’
ভাইটোৱে বুজালে, ‘‘চোৱা, বিদ্যা বালনৰ নাম ললিতা, দীয়া মিৰ্জাৰ নাম গায়ত্ৰী আৰু ৰিয়া সেনৰ নাম কোয়ল ৷ চিনেমাখনত বাকী কাৰো নামেই দেখোন পৰিনীতা নহয় ৷ মই বাট চাই থাকিলো কোনোবা এজনীক ছেঈফে মাতিব পৰিনীতা বুলি ৷ নামাতিলে দেখোন ! তেনে হ’লে আকৌ চিনেমাখনৰ নাম কিয় পৰিনীতা ৰাখিলে ?’’
‘‘তই কি কৈ আছ তইহে বুজিছ দেই !’’
ভাইটোৰ অকনমান খঙেই উঠিল, ‘‘ছান্দনীখনত শ্ৰীদেৱীৰ নাম ছান্দনী আছিল, হীনাখনত জেৱা ৱখতিয়াৰৰ নাম হীনা আছিল গতিকে এইখন হয় চিনেমাখনৰ নাম পৰিনীতাৰ সলনি ললিতা ৰাখিব লাগিছল নহয় বিদ্যা বালনৰ নাম পৰিনীতা ৰাখিব লাগিছ ৷’’
মই ভাইটোৰ কথা বুজি তাক সুধিলো, ‘‘তাৰ মানে শ্বোলেখনৰ নাম বছন্তী ৰাখিব লাগিছিল নেকি ?’’
সি বেছ আত্মপ্ৰত্যয়েৰে উত্তৰ দিলে, ‘‘আৰু কি ৰাখিব লাগিছিনো ? চিপ্পী চাহাবে বিৰাট ডাঙৰ ভুল কৰিছিল !’’