GMDAৰ পানী যোগান আচনি

GMDAৰ পানী যোগান আচনি

তপনৰ বিয়ালৈ বুলি টংলালৈ গৈ থাকোতে  কথাটো ওলাল ৷ শৰাইঘাটৰ দলঙত উঠাৰ ঠিক আগে আগে অগ্নিৰ চকুত পৰিল ৷ GMDAৰ পানী যোগান আচনি ৷ সি প্ৰশ্ন কৰিলে, ‘‘দাদা এটা কথা কওঁকচোন GMDAৰ এইটো কি কাৰবাৰ ? 107 MLD কিয় ? ’’

‘‘আৰে  ভাই 107 MLD মানে 107 Million Litre / Day  ৷ দৈনিক সিমান পানী যোগান ধৰিব যেন লাগিছে ৷ বহুত পানী দিব দেই ৷’’

‘‘এহ্ দাদা ! জানো দিয়ক  107 MLD মানে 107 Million Litre / Day  ৷ কিন্তু কিয় 107 MLD ? কিয় 100 MLD বা 110 MLD নহ’ল ? ইমান  পাক্কা হিচাব এটা কেনেকৈ কৰি দিলে ?’’

তেতিয়াহে চিন্তা কৰিলে কথাটো ৷

মৃণ্ময়দাদাই ভাল উত্তৰ এটা দিলে, ‘‘এই ঘটনাটো বিত্ত বিভাগত হ’ল গৈ ৷’’

অগ্নি আৰু মই আচৰিত হৈ সুধিলো, ‘‘বিত্ত আকৌ ক’ৰ পৰা ওলাল ?’’

দাদাই বুজালে, ‘‘তোমালোকে নুবুজিবা ৷ মানে মালীয়া (ধনৰ কথা কৈছে) আহিব বিত্তৰ পৰা ৷ তেওঁলোকৰ হাতত আছে এখন হাত পুথি ৷ তাত লিখা আছে এজন মানুহক দৈনিক কিমান পানী লাগে ৷ তেওঁলোকৰ হাতত আছে আকৌ মহানগৰীৰ জনসংখ্যাৰ তথ্য ৷ এই মুঠ জনসংখ্যাৰে প্ৰতি ব্যক্তিৰ পানীৰ দৈনিক চাহিদা যেতিয়া পূৰণ কৰি দিলে তেতিয়া খুব সম্ভৱ ১০৭ ওলালে ৷ গতিকে এতিয়া আমাৰ গুৱাহাটীত দৈনিক চাহিদা ১০৭ মিলিয়ন লিটাৰ ৷’’

অগ্নিয়ে আকৌ সুধিলে, ‘‘এই ১০৭টো বাৰু কোনচনৰ চাহিদা ?’’

‘‘GMDAৰ মানুহবোৰ দূৰদৰ্শী ৷ শুনিছো হেনো এইটো ২০১৬মানত শেষ হোৱা কথা ৷ মোৰ ধাৰণা হিচাবটো ২০২০ চন মানৰ হ’ব ৷ তেওঁলোকে জানে দিয়াচোন আচনি কাৰ্য্যকাৰী কৰোতে কেইবছৰমান পলম হ’বই তেওঁলোকৰ ৷’’ মই অকনমান অন্যমনস্ক হৈ ক’লো ৷ মনত পৰি গ’ল ৯০ৰ দশকৰ শেষৰ ফালে গোটানগৰত GMDAয়ে নিৰ্মান কৰা ট্ৰাক আস্থানটোৰ কথা ৷ কেইবা শ ট্ৰাক একে লগে ৰাখিব পৰাকৈ সাজি উলিয়াইছিল সেই আস্থানটো ৷ পাছে আজি কালি দেখোন ট্ৰাকবোৰ তাত নাৰাখে ৷ তাত এতিয়া বোধহয় GMDAয়ে কিবা বেলেগ আচনি লৈছে ৷ আমাৰ পানী যোগান আচনি বা আকৌ ২০২০ চন মানত কি যোগান আচনি হৈ গৈ ঠিক নাই কিন্তু !

তপনৰ বিয়ালৈ যোৱা কিছু দিন হ’ল ৷

এতিয়া গোটেই গুৱাহাটী ওলট পালট ৷

গোটেই গুৱাহাটী খান্দি-খুন্দি শেষ কৰিছে ৷ দেখি লাগিছে GMDAয়ে পানী যোগান ধৰিহে এৰিব ৷

এতিয়া মহানগৰখনত যেনিয়ে যাওঁ তেনিয়ে মাথো GMDAৰ পানী যোগান আচনি ৷ বাট-পথবোৰৰ কাষে কাষে নীলা নীলা পানীৰ পাইপ পৰি থকা দেখা যায় ৷ কেতিয়াবা ভুটুংকৈ কেইজনমান মানুহ আহে ৷ যুদ্ধ সদৃশ ক্ষিপ্ৰতাৰে কাম কৰে ৷ প্ৰথমেই বাট-পথবোৰৰ একাষ দ’ কৈ খান্দি লয় আৰু  নিমিষতে পাইপবোৰ মাটিৰ তলত পুতি দিয়ে ৷ পাইপ পুতি হৈ যোৱাৰ লগে লগে লুইতৰ শিহুৰ দৰে মানুহ কেইজন নোহোৱা হৈ যায় ৷

নীলা পাইপবোৰ মাটিৰ তল পায় গৈ ঠিকেই ৷ পাছে ৰাইজে দিশপুৰত আবেদন কৰি কৰি কোনো মতে গড়কাপ্তানি বিভাগৰ দ্বাৰা নিৰ্মান কৰি  লোৱা বাট-পথবোৰৰ অৱস্থা নোহোৱা হৈ যায় ৷

এই কেইদিন মা আৰু পেহীদেৱে বৰকৈ কথা পাতি আছে, ‘‘GMDAৰ পানী কেতিয়া আহিব জানো ?’’

মই ক’লো, ‘‘বৰষুণ এজাক জোৰত দিলেই হ’ল, GMDAৰ পানী আহি যাব ৷’’

যোৱাকালি দিনটো বৰষুণ ৷ সন্ধিয়ালৈ মাক ক’লো, ‘‘GMDAৰ পানী  আহিল ৷’’

মা আৰু পেহীয়ে বৰ উৎসাহেৰে সুধিলে, ‘‘ক’ত ? ক’ত ?’’

‘‘সন্মুখৰ নামঘৰ পথটো চোৱা গৈ ! GMDAয়ে পাইপ বহুৱাই গোটেই নামঘৰ পথ ‘নামঘৰ নলা’ কৰি থৈ গৈছিল নহয় ৷ এতিয়া বৰষুণৰ পানীৰে গোটেইখন উপচি আছে ৷’’