যুজ

এতিয়া ৬ টকা হ’ল গৈ ৷ আৰম্ভ কৰোতে ২৫ পইছামান আছিল নেকি জানো ? পাহৰিলো ৷

প্ৰায় ২৭/২৮ বছৰমান আগৰ কথা ৷ ২৫ পইছাৰে কমলৰ পান দোকানৰ পৰা কিনি আনো এটা উইলছ ফিল্টাৰ ছিগাৰেট ৷ তাৰ পাছত কোন এক গোপন ঠাইলৈ গৈ তিনি-চাৰিজন লগ হৈ ছিগাৰেটটো হুপিবলৈ লওঁ ৷ তেতিয়া আমি হাইস্কুলৰ ওপৰৰ শ্ৰেণীত পঢ়ো ৷ ছিগাৰেট হোপা মানে ধোৱাহে উৰুৱাইছিলো ৷ কোনো ধৰণৰ আমেজ পাইছিলো নে নাই মনত নাই, কিন্তু এটা নিষিদ্ধ কাম কৰাৰ আনন্দ নিশ্চয় পাইছিলো ৷

তাৰ পাছত আহি কলেজ হোষ্টল পালো ৷ আমাৰ কেইজনমানৰ বাবে ৰাতি ভাত খাই উঠি কোনোবা এটা ৰূমত সোমাই ছিগাৰেট হোপাটো সেই সময়ত এটা নিয়মৰ দৰে হৈছিল ৷ সাধাৰনতে আমি উইলছ ফিল্টাৰ ছিগাৰেটেই হুপিছিলো যদিও ৰিজেন্ট কিং, পানামা, ছাৰমিনাৰ, কাপছতান আদি ছিগাৰেটো মাজে মাজে নোহোপা নহয় ৷

হাইস্কুলৰ ওপৰৰ শ্ৰেণীত পঢ়া দিনবোৰত যেনেকৈ ছিগাৰেট হোপা মানে মোৰ বাবে ধোৱা উৰুৱা আছিল কলেজ হোষ্টল পোৱাৰ পাছতো মই ছিগাৰেট হুপি ধোৱাহে উৰুৱাইছিলো ৷ বিশেষ একো আমেজ নাপাইছিলো ৷ এদিন পাছে সকলো সলনি হৈ গ’ল ৷ কেনেকৈ কি হ’ল নাজানো কিন্তু হঠাতে অনুভৱ কৰিলো মই দেখোন ছিগাৰেট হুপি বৰ আমেজ পাইছো, গাটো কিবা কিবিখন লাগিব ধৰিছে ৷

সেয়াই আৰম্ভণি ৷ ১৯৮৭/৮ চন মানৰ কথা হ’ব ৷ উইলছ ফিল্টাৰ নহ’লে থাকিব নোৱাৰা হ’লো ৷ কিমান উইলছ ফিল্টাৰ হুপিলো তাৰ হিচাব নাই ৷  মাজে মাজে এৰিবলৈ যত্ন নকৰা নহয় ৷ কৰিছো যত্ন ৷ পাছে সেই বিখ্যাত উক্তি, ‘‘ছিগাৰেট এৰিবলৈ বৰ সহজ, মই জীৱনত ১২০০ বাৰ এৰিছো’’ দোহাই দি প্ৰতিবাৰেই হেলাৰঙে পহৰি পেলাইছো যে ‘‘মই ছিগাৰেট এৰিছো ৷’’ কেতিয়াবা ছিগাৰেট এৰি মাথো এদিনমানহে থাকো, কেতিয়াবা তাতোকৈ বেছি দিন ৷ দুবাৰমান কেইবা মাহ ছিগাৰেট এৰি আছিলো ৷

এইবাৰ পাছে একেবাৰে এৰিলো ৷ এইবাৰ মই মোৰ বাবে ছিগাৰেট এৰা নাই ৷ এইবাৰ ছিগাৰেট এৰিছো মোৰ ছোৱালীজনীৰ বাবে ৷

প্ৰতিটো দিনেই মোৰ বাবে এখন যুজ ৷

‘‘মাথো এবাৰ, মাথো এটা ছিগাৰেট, মাথো এটা হোপা…….. ৷ তাৰ পাছত জীৱনলৈ ছিগাৰেটৰ ফালে ঘুৰি নাচাও ৷’’

সাংঘাতিক প্ৰলোভন !

‘‘কোনেনো দেখিব ? কোনেনো গম পাব ? মাত্ৰ এটা হোপা ……………৷’’

উস্ সাংঘাতিক প্ৰলোভন !

পাছে প্ৰত্যেক বাৰেই ময়ে জয়ী হৈছো ৷

প্ৰত্যেকবাৰেই প্ৰলোভন অহাৰ লগে লগে মোৰ চকুৰ আগত ভাহি উঠিছে মোৰ ছোৱালীজনীৰ হাঁহি থকা মুখখন ৷

এইবাৰ হাৰিব নোৱাৰে, হাৰিলে হয়তো হাৰি যাম জীৱনৰ সৈতে ৷